Tarcza herbowa klubu posiada, popularny w XVI-wiecznej Europie, kształt dzbana. Jest to tarcza trójdzielna, gdzie dwa górne pola przedstawiają krzyż świętego Jerzego i barwy Katalonii, co nawiązuje do godła Barcelony, zaś w polu dolnym widnieje piłka na tle czterech granatowych i trzech bordowych pasów – barw klubowych. Pola górne od dolnego oddziela żółty pas, na którym widnieją inicjały klubu – FCB.
Istnieją trzy legendy związane z kształtem tarczy. Pierwsza
z nich głosi, że Joan Gamper wzorował się na herbach klubów szwajcarskich.
Druga wersja mówi o konkursie, jaki rozpisano wśród kibiców, a rysunek kartusza
dostarczył anonimowy fan. Trzecia podaje, iż wygląd herbu opracowali pierwsi
członkowie klubu wraz z założycielami, ale kształt tarczy to pomysł Gampera.
Pierwszą wersją była odznaka Barcelony z koroną i
nietoperzem. Kilka lat później dodano dębowo-palmowy wieniec sławy na tle
prostokątnego dwudzielnego, granatowo-żółtego pola, a następnie obwiedziono go
okrągłą obwódką z rokiem założenia klubu i jego nazwą.
Po tym jak w 1908 roku Joan Gamper uratował Klub z tarapatów
finansowych postanowiono odświeżyć herb, stworzyć coś całkiem nowego. Wśród
sympatyków Klubu ogłoszono konkurs na nowy wygląd herbu, a swoją wizję mógł
przedstawić każdy. Zwycięskim projektem okazał się pomysł Carlesa Comamali,
który grał dla Barcelony w latach 1903-12, poza tym studiował medycynę i był
artystą. Comamala przedstawił następującą wizję herbu: figura w kształcie wazy,
w której dwóch górnych polach znajdują się krzyż świętego Jerzego (patrona
Katalonii) i flaga Katalonii. Środek herbu przecina poziomy złoty pas, na który
widnieją inicjały Klubu. W dolnej części znajduje się pole w kolorach
bordowo-granatowych, a na jego środku widnieje piłka. Na wersji herbu, która
utrzymała się po dziś dzień widzimy poszanowanie piłkarskich tradycji oraz
przywiązanie do miasta i narodowości. Od zmiany herbu w 1910 roku następowały
jedynie kosmetyczne poprawki.
W 1936 zmieniono kształt skrzydełek, zmianie uległ także
pas, na którym widoczne były inicjały – na kolor czarny. Żółte pasy dzielące
zostały zlikwidowane. Pojawiła się także nowa piłka, na wzór tej, którą
rozgrywano mecze w Primera División.
Gdy w Hiszpanii zakończyła się wojna domowa, logo uległo
kolejnej modyfikacji, co nastąpiło pod naciskiem faszystowskiego rządu.
Usunięto dwa z czterech pasów, symbolizujących flagę regionu. Zmianie uległ
także kolor pasa – z czarnego na żółty, na której znajdowały się nowej,
bardziej hiszpańsko brzmiącej nazwy klubu C.F.B.
W 1946, zmieniono ułożenie skrzydełek i do monogramu dodano
de z napisem znajdującym się na zmienionym, białym tle. Kolor piłki zmieniono
na czerwony.
Czternaście lat później znikł jednak przyimek de, zmieniono
również tło pasa na żółty. Ten projekt emblematu utrzymał się do 1974.
Na siedemdziesięciopięciolecie klubu przywrócono dawne
inicjały, które zostały umieszczone na białym tle. Zmieniono nieznacznie
kształt skrzydełek.
W 1975 zmieniono po raz kolejny pas, na kolor żółty. Ów pas
po raz pierwszy połączono z żółtym obramowaniem.